“Ik ben zo bang dat ze weer over mijn grenzen heengaan”, zegt ze. Ze is bezig met re-integreren. En dat is spannend. Want ze wil niet opnieuw uitvallen.
Hoe doe je dat dan, je grenzen bewaken? We doen een oefening waarbij ze haar grenzen verbaal aangeeft terwijl ik steeds een stap dichterbij kom.
Wat blijkt? Ze voelt precies welke afstand comfortabel voor haar is en dús waar haar grens ligt.
Toch laat ze me een stap te dichtbij komen.
“Sta ik zo goed?”, vraag ik haar.
“Nou…”, twijfelt ze. “Eigenlijk niet”
“Waar moet ik heen?”, vraag ik.
“Een stap terug, eigenlijk”, zegt ze vragend.
Grenzen stellen kan hard of defensief voelen. Alsof je de ander wegduwt, teleurstelt of zelfs beledigt (⬅ linker plaatje hieronder).
Je kunt het ook anders zien. Grenzen stellen is een logisch gevolg van het innemen van je eigen ruimte. Meer niet. Van binnen weet je namelijk welke ruimte je nodig hebt om goed te functioneren:
🙅♀️ Hoe dichtbij iemand fysiek mag komen
💼 Hoeveel uren je wilt over-werken
⏰ Hoeveel activiteiten er in je dag passen
Als je jouw natuurlijke ruimte aanneemt, hoort daar ook een grens bij. Logisch. Omdat anderen op die manier begrijpen wat jouw ruimte is (rechter plaatje hierboven ➡).
Grenzen stellen op zich bestaat dus niet. Je eigen behoeften kennen en je eigen ruimte aannemen wel. En daar hoort het aangeven en bewaken van je grenzen bij.
Je duwt de ander niet weg. Je omarmt slechts wat van jou is.
“Zo is grenzen aangeven veel makkelijker!”, zegt mijn cliënt. En dat klopt.
Welke ruimte gun jij jezelf? En ja, de tekening is zeker een “homemade” schets 😉. Wil je meer weten over hoe je een moeitelozer en leuk leven leidt? In dit artikel lees je hoe je met een simpele mindshift meer geluk uit je dag haalt
Deze gast-blog werd geschreven door Lisette Dragt. Ze is lichaamsgericht therapeut, trainer en psycholoog in Amsterdam. Meer over haar vind je via www.groei-praktijk.nl.
