Het was genoeg, ik was het zat! Hoewel ik me altijd al veel zorgen kon maken en veel piekerde, bereikte dit op een gegeven moment een dieptepunt. Zorgen, piekeren, depressiviteit, angsten, hoe was ik hier in hemelsnaam terecht gekomen?
Ik liep leeg in de grote onderwijsorganisatie waar ik werkte. Ik voelde me steeds vermoeider en leek steeds meer lichamelijke klachten te krijgen. Maar wat dan? Ik was al een keer van carrière gewisseld. Na mijn Master Bewegingswetenschappen rolde ik in een baan als begeleider van jongeren met een autismespectrumstoornis. Maar omdat ik me niet echt op mijn plek voelde, steeds vermoeider raakte en omdat ik meer regelmatig wilde werken, besloot ik na een jaar het onderwijs in te gaan als docent anatomie.
Ik was eerst superenthousiast over deze nieuwe start en had allerlei nieuwe ideeën. Maar ik liep ook hier tegen dezelfde problemen aan. Ik had weinig energie, maakte me zorgen en verviel in depressiviteit en angsten. Je zou denken dat er dan misschien wel een lichtje ging branden, dat het probleem meer in mezelf zat dan in de buitenwereld. Het duurde echter nog even voordat ik dit daadwerkelijk in kon zien.
Op reis of op de vlucht?
Aangezien mijn vriendin net klaar was met haar studie, besloot ik mijn baan op te zeggen en samen op wereldreis te gaan, het avontuur tegemoet. En een avontuur dat werd het zeker! We begonnen met de pelgrimstocht naar Santiago. 40 dagen lang, 800 km, alleen maar wandelen, eten, slapen en verder niets moeten. Het was een bizarre tocht met veel mooie ontmoetingen en bijzondere ervaringen. Ik kwam mezelf ook behoorlijk tegen op die tocht. Dat is natuurlijk ook niet gek. Wanneer je niets hoeft is er zoveel tijd om stil te staan bij je leven en de dingen te voelen die je misschien liever niet wilt voelen.
Na deze toch gingen we naar Zuid-Oost Azië en daar stortte ik in. Al die indrukken, het reizen, de wisselende omgevingen, het werd me te veel. Ik kon er echt niet meer van genieten en vroeg me af wat ik hier in godsnaam deed. Achteraf denk ik dat ik vanuit mijn werk en studie al tegen een burn-out aan zat en dat dit reizen gewoon de druppel was die de emmer deed overlopen. Het reizen was misschien ook wel een vluchten, een weg willen rennen voor de drukte in de maatschappij en voor wat ik van binnen voelde. We besloten om de reis af te breken en terug naar huis te gaan.
Het leven reikt je volgens mij elke keer dezelfde lessen aan, totdat je het daadwerkelijk inziet en begrijpt. Ik zocht het probleem telkens in mijn omgeving. Ook toen we terugkwamen van onze reis was alles in mijn omgeving in mijn ogen weer niet goed. Ons huis was nog verhuurd, ik had geen werk en ik had werkelijk waar geen idee wat ik wilde met mijn leven. Ik kwam weer in dezelfde neerwaartse spiraal terecht van piekeren, zorgen, depressieve gevoelens, angsten en allerlei lichamelijk klachten.
‘Ik kwam in een neerwaartse spiraal terecht van piekeren, zorgen, depressieve gevoelens, angsten en allerlei lichamelijke klachten.’
Die spiraal die kwam nog wel een paar keer terug. Er kwam een baan op mijn pad in het hbo-onderwijs en ik dacht “Als dat zo op m’n pad komt, laat ik het dan maar aannemen.”. Maar ik liep weer leeg in de chaos van het onderwijs en een jaar later zat ik weer op de bodem. Elke keer weer dezelfde spiraal, hetzelfde patroon. Hoe kom je daar dan uit?
Eigenlijk is het niets anders dan dat, een patroon van gedachten en gevoelens. Depressie, angst, zorgen, piekeren, het is allemaal niet wie jij bent. Het zijn maar gedachtepatronen, en gedachten zijn geen feiten! Wanneer je dit daadwerkelijk in gaat zien en er afstand van kunt nemen, dan kun je er ook uit stappen. En dat geeft een enorm gevoel van vrijheid!
‘Het zijn maar gedachtepatronen, en gedachten zijn geen feiten! Wanneer je dit daadwerkelijk in gaat zien en er afstand van kunt nemen, dan kun je er ook uit stappen. En dat geeft een enorm gevoel van vrijheid!’
Eruit klimmen met behulp van mindfulness
Uiteindelijk besloot ik helemaal te stoppen in het onderwijs. Ik was toevallig net een boek aan het lezen over mindfulness, Mindfulness: een pad van vrijheid, dat ik al jaren in de kast had staan. Het hielp me en inspireerde me en ik schreef me in voor een mindfulnessretraite bij de auteur van het boek. Ik was al jaren bekend met (Zen)meditatie en mediteerde op en af. Hoewel ik erover gelezen had en zelfs een scriptie over had geschreven, had ik nog nooit een training mindfulness ervaren.
Wow, wat bracht die week me veel. Rust, vertrouwen, gewoon weer even mezelf kunnen zijn, niets moeten, verbinding met anderen, om zo maar een paar dingen te noemen. Dat wens ik iedereen. Ik rolde daarvandaan de opleiding in tot mindfulnesstrainer en hier ben ik dan, een paar jaar later, klaar om jou op jouw weg te begeleiden. Ondertussen geef ik al een aantal jaar Mindfulnesstrainingen in de omgeving van Delft, het Westland en Den Haag.
Zelf ben ik nooit meer terug gegaan in het onderwijs, hoewel ik daar nu heel anders in zou staan. Natuurlijk zijn er bepaalde dingen die beter bij je passen dan andere. Maar wat voor werk je ook doet, je kunt dit altijd met verve doen, er plezier in hebben, goed voor jezelf zorgen en in je kracht staan. Je kunt altijd uit je patronen stappen en het leven weer volledig gaan leven!
